منبع آب و تقاضا برای سیسم تخلیه فاضلاب باعث ایجاد چالش های زیادی در دهه پیش رو به منظور تامین نیازهای رو به رشد از نقطه نظر جهانی شده است. رشد قابل توجه در صنایع قابل پیش بینی بوده و فناوری جداسازی غشاء به عنوان یکی از راه حل های احتمالی برای پاسخ به درخواست های آینده می باشد. به کارگیری و اجرای فناوری غشاء در فراهم کردن آب آشامیدنی و همچنین در تصفیه آب و فاضلاب مد نظر می باشد. در تولید آب آشامیدنی، غشاها به جایگزینی فناوری جداسازی معمول به دلیل عملکرد بالای آن، پتانسیل در ارتباط با استفاده از مواد شیمیایی کمتر و تولید لجن کمتر و همچنین تامین شرایط بهداشتی می پردازند. فناوری بیوراکتورهای غشایی (MBR) احتمالا شامل مراحل جداسازی غشاء می باشد که دارای بیشترین موفقیت بوده و به عنوان بهترین روش آینده در تصفیه آب و فاضلاب می باشد. مراحل و پیشرفت ها نشان می دهد که این فناوری قابل قبول بوده و به سرعت به عنوان بهترین فناوری موجود برای بسیاری از کاربردهای تصفیه آب و فاضلاب می باشد. یکی از موانع اصلی سیستم بیوراکتورهای غشایی ( (MBR رسوب غشاء می باشد. بررسی ها نشان داده است که کاهش رسوب در سیستم MBR به طور بلقوه توسط انعقاد و لخته سازی انجام می گیرد.

کلیدواژه: انعقاد و لخته سازی، پالایش غشاء، آب آشامیدنی، فاضلاب

مقدمه

منبع جهانی تامین آب و ارزیابی مربوط به سیستم تخلیه فاضلاب نشان داده است. افرادی که از منابع آبی تصفیه شده استفاده می کنند از 79% (4.1 میلیارد) در سال 1990 به 82% (4.9 میلیارد) در سال 2000 افزایش داشته است. به منظور تخلیه فاضلاب، افزایش از 55% (تامین 2.9 میلیارد نفر) به 60% (3.6 میلیارد) در طی این دوره ثبت شده است. در آغاز سال 2000، یک- ششم (1.1 میلیارد نفر) از جمعیت جهان به منابع آبی تصفیه شده دسترسی داشته و دو- پنجم ( 2.4 میلیارد نفر) به منابع آبی تصفیه شده دسترسی نداشتند.